چگونه فرآیند قالب گیری تزریق با سایر روشهای تولید پلاستیک مانند اکستروژن یا قالب گیری ضربه متفاوت است؟

فرآیند قالب گیری تزریق یکی از روشهای پرکاربرد برای تولید قطعات پلاستیکی است ، اما با سایر روشهای تولید پلاستیک مانند اکستروژن و قالب گیری ضربه تفاوت قابل توجهی دارد. هر روش بسته به الزامات محصول ، مواد و حجم تولید ، مزایای مشخصی را ارائه می دهد. برای درک چگونگی جدا شدن قالب تزریق ، مقایسه آن با این دو تکنیک متداول دیگر - تزریق و قالب گیری ضربه - ضروری است که هر دو نقش مهمی در تولید پلاستیک نیز ایفا می کنند.

قالب تزریق شامل تزریق مواد پلاستیکی مذاب در یک قالب دقیقاً طراحی شده تحت فشار زیاد است و به مواد اجازه می دهد تا به شکل مورد نظر خنک و جامد شود. یکی از ویژگی های اصلی دستگاه قالب گیری تزریقی توانایی آن در تولید قطعات بسیار پیچیده و دقیق با دقت استثنایی است. این روش به ویژه برای تولید با حجم بالا مناسب است ، زیرا زمان چرخه سریع و توانایی تولید مثل مداوم قطعات با دقت ابعادی بالا را ارائه می دهد. قالب مورد استفاده در قالب تزریق می تواند برای ایجاد طیف گسترده ای از اشکال از جمله هندسه های پیچیده ، ویژگی های پیچیده داخلی و لبه های تیز طراحی شود و آن را برای محصولات با مشخصات دقیق ایده آل می کند.

در مقابل ، اکستروژن یک فرآیند تولید مداوم است که در آن مواد پلاستیکی از طریق قالب برای ایجاد یک پروفایل مداوم مانند لوله ها ، ورق ها یا فیلم ها مجبور می شوند. بر خلاف قالب تزریق ، که قطعات گسسته ای را ایجاد می کند ، اکستروژن بخش های طولانی و مداوم پلاستیک را تولید می کند که سپس به طول مورد نظر بریده می شود. مواد اکسترود شده به حالت مذاب گرم می شوند و از طریق قالب تحت فشار قرار می گیرند ، جایی که شکل دهانه قالب را به خود می گیرد. اکستروژن برای ایجاد محصولاتی با پروفایل های مقطعی مداوم مانند لوله ، قاب پنجره و فیلم های پلاستیکی مناسب است. در حالی که قالب تزریق در تولید اجزای پیچیده و با دقت بالا برتری دارد ، اکستروژن برای تولید قطعات طولانی یا پروفایل هایی که یکنواختی عامل اصلی است ، مناسب تر است.

قالب گیری Blow ، یکی دیگر از روش های رایج تولید پلاستیک ، در درجه اول برای ایجاد قطعات پلاستیکی توخالی مانند بطری ، ظروف و مخازن استفاده می شود. این فرآیند شامل تورم یک لوله گرم و توخالی پلاستیکی است که دارای یک پاریسون است - با استفاده از فشار هوا برای شکل دادن شکل قالب ، یک قالب را ایجاد می کند. قالب گیری Blow برای تولید مواردی که به ساختار توخالی نیاز دارند ، مانند بطری های نوشیدنی یا ظروف صنعتی بسیار مؤثر است. تفاوت اصلی بین قالب گیری ضربه و قالب تزریق در این است که از قالب ضربه به طور معمول برای اشیاء بزرگتر و توخالی استفاده می شود ، در حالی که از قالب تزریق برای قطعات جامد با ویژگی های دقیق استفاده می شود. در حالی که قالب سازی تزریق از نظر طراحی بخشی و گزینه های مواد ، تطبیق پذیری بیشتری را ارائه می دهد ، قالب زدن به روش Go-to برای قطعات توخالی و دیواره نازک است.

تفاوت قابل توجه بین قالب تزریق و هر دو اکستروژن و قالب گیری ضربه ، میزان دقت قابل دستیابی در محصول نهایی است. قالب تزریق اجازه تحمل محکم تر و اشکال پیچیده تر را در مقایسه با اکستروژن امکان پذیر می کند ، که با توانایی ایجاد تنها پروفایل های مداوم محدود است. قالب گیری Blow ، در حالی که قادر به تولید اشکال پیچیده خاصی نیز هست ، معمولاً در مقایسه با قالب تزریق در هنگام جزئیات مانند لبه های تیز یا ویژگی های پیچیده ، در دقت آن محدود است.

تفاوت مهم دیگر در قابلیت های کنترل و پردازش مواد نهفته است. در قالب تزریق ، مواد به یک قالب بسته تزریق می شوند که امکان کنترل بالاتری از فرآیند خنک کننده و پخت را فراهم می کند. این کنترل منجر به قوام بخش برتر می شود ، به ویژه برای قطعاتی که به هندسه های پیچیده یا جزئیات ریز نیاز دارند. از طرف دیگر ، فرآیندهای اکستروژن و قالب گیری ضربه اغلب هنگام صحبت از جریان مواد بخشنده تر هستند ، اما برای ایجاد ویژگی های بسیار دقیق مناسب نیستند.

زمان چرخه یکی دیگر از عوامل مهم است که قالب تزریق را از اکستروژن و قالب گیری ضربه متمایز می کند. دستگاه های قالب گیری تزریق به طور معمول زمان چرخه سریع تری دارند که در محیط های تولید با حجم بالا مفید است. توانایی تولید سریع قطعات با درجه بالایی از تکرار ، باعث می شود که قالب تزریق روش انتخابی برای صنایع باشد که سرعت و قوام آن از جمله خودرو ، الکترونیک و کالاهای مصرفی مهم باشد. در مقابل ، ممکن است اکستروژن و قالب ضربه برای تنظیم و پردازش ، به ویژه برای محصولات بزرگ یا پیچیده ، بیشتر طول بکشد.

از دیدگاه هزینه ، هزینه های اولیه برای قالب گیری تزریق ، از جمله طراحی و ساخت قالب ها ، می تواند نسبتاً زیاد باشد. با این حال ، پس از ایجاد قالب ، هزینه هر قسمت بسیار کم است ، به خصوص در تولید با حجم بالا. در مقایسه ، هزینه های تنظیم برای اکستروژن و قالب گیری ضربه به طور معمول پایین تر است ، و آنها را برای تولید محصولات در مقادیر متوسط ​​تا زیاد مقرون به صرفه تر می کند ، اما هزینه های هر بخشی می تواند بالاتر از هزینه های مرتبط با قالب تزریق باشد ، به خصوص هنگام تولید بسیار زیاد قطعات تفصیلی .